Załączniki do regulaminu zawodów

Załącznik 1

Broń:

  • Wymiary broni są zamieszczone na rysunku 1. Możliwa jest odchyłka +/- 3% długości klingi.

 

    1. Waga broni nie może być mniejsza niż
    2. Wymiary broni:
      1. Rapier sieczno kolny : 110 cm +/- 3 cm
      2. Rapier kolny: 125 cm +/- 4 cm
      3. Lewak:
      4. Szpada: +/- 3 cm
      5. Szabla: +/- 3 cm
    3. Rysunek poglądowy wymiarów broni:
  • Szpada dworska.
    • klinga szpady sportowej, końcówka broni zabezbieczona puntą ze skóry i taśmy izolacyjnej lub innym elementem zabezpieczającym przed urazem, klinga ma być nieuszkodzona, wygięta w lekki łuk lub prosta, zakazane są klingi o wyraźnym kształcie esowatym.
    • Tarczki mają mieć kształt owalny. Średnica tarczek ma mieć rozmiar nie większy niż XXX w najszerszym miejscu. Zakazane są okrągłe tarczki floretowe i gardy ze szpad sportowych i pojedynkowych z początku XX wieku.
  • Szabla pojedynkowa/ciężka
  • Szabla sportowa (jak w szermierce sportowej)
  • Rapier sieczno-kolny z lewakiem
  • Rapier kolny z lewakiem

Uzbrojenie ochronne:

 

  • maska szermiercza: maska używana w szermierce sportowej o wytrzymałości kołnierza min. 350N, dopuszczalne są maski o kołnierzu w dowolnym kolorze. Malunki na siatce są dozwolone. Do rapierów sieczno-kolnych i szabli pojedynkowych zalecane są kaptury ochronne oraz maski 1600N. okratowanie maski szermierczej ma być niepowgniatane, bez rdzy i widocznych uszkodzeń. Akceptacją masek szermierczych zajmują się sędziowie i komisja techniczna.
  • Bluza szermiercza: dopuszcza się kaftany/bluzy/kurtki szermiercze o wytrzymałości min. 350N. Dopuszcza się kaftany białe, niemniej preferowane są kaftany o kolorze czarnym. Możliwe jest stosowanie napisów na plecach i naszywek na ramionach i plecach.
  • ochraniacze na stawy (kolana i łokcie), ochraniacze na piszczele, karwasze: dopuszcza się do stosowania plastikowych ochraniaczy rowerowych. Preferowane ochraniacze to zestawy stosowane do hokeja/hokeja na trawie.
  • rękawice:
  • dla lekkiej broni (szpada, rapier z lewakiem kolny) dopuszcza się do użytku zwykłe rękawice skórzane, bez specjalnych wymogów co do dodatkowej ochrony.
  • W szabli pojedynkowej/cięższej i rapierze sieczno-kolnym wymagane są rękawice ciężkie z osłoną na wszystkie palce, przegub i stawy. Dopuszcza się rękawice motocyklowe, hokejowe. Preferowany typ – rękawice Red Dragon Armoury, rękawice typu HEMA pięciopalczaste (Pro Gauntlet etc.).
  • Pancerz wzmocniony – do szabli pojedynkowej, cięższej i rapiera s.-k. Stosowane naramienniki do hokeja na lodzie/na trawie, chroniący ramiona, obręcz barkową, brzuch. Dopuszczalne jest stosowanie kurtek SPES typu Axel Pettersen w komplecie ze specjalnym kołnierzem (PBT, Red Dragon).

 

Załącznik 2.

Konwencja broni sieczno-kolnej

Konwencja w broni sieczno-kolnej została stworzona w celu eliminacji działań samobójczych, obopólnych. Ideą konwencji jest usunięcie z szermierki klasycznej działań nieprzemyślanych, prowadzących do otrzymania trafienia obopólnego.

Konwencja jest rozstrzygana przy trafieniach obopólnych i jej celem jest ustalenie kto popełnił błąd podczas działania, a kto zachował się zgodnie z zasadą “Primum Vivere”.

Za trafienie obopólne uznaje się każde trafienie równoczesne zawodnków, zadane w tym samym tempie szermierczym (nie mylić z czasem!). Działania i akcje obopólne, przy których rozstrzygana jest konwencja to:

 

  • Trafienie obopólne góra-dół: przewaga trafienia w górną linię nad dolną (dół = nogi, pośladki).

 

komentarz: W trafieniu obopólnym wszelkie próby natarcia na linię dolną powoduje odsłonięcie lini górnej, a co się z tym wiąże – popełnia się błąd przez zaniechanie obrony. Odsłaniając konkretną linię wykonuje się zaproszenie do działania. Przy takim odsłonięciu przeciwnika naturalnym odruchem jest trafienie na głowę.

 

  • Trafienie obopólne przy przeciwnatarciu: przewaga natarcia nad przeciwnatarciem.

 

komentarz: przeciwnatarcie jest działaniem które jest udane, kiedy nie jest się trafionym. Przy otrzymaniu trafienia uznaje się, że przeciwnatarcie jest nieudane. Wyprzedzenie z unikiem również jest traktowane jako nieudane przeciwnatarcie.

 

  • Trafienie obopólne przy powtórzeniu/ponowieniu: przewaga odpowiedzi nad ponowieniem/powtórzeniem.

 

komentarz: Po wykonaniu natarcia, które zostało wybronione przez przeciwnika zasłoną naturalnym odruchem jest przejście do działań obronnych (odległość, zasłona etc.). Próba ponowienia/powtórzenia jest wówczas uznana za błąd gdyż osoba która to wykonuje zaniechuje obrony nie przejmując się odpowiedzią przeciwnika i odsłania się na jego ataki.

 

  • Trafienie obopólne przy natarciu na linię: przewaga linii nad każdym rodzajem natarcia.

 

komentarz: W tym założeniu ważne jest by linia była postawiona przed rozpoczęciem działania ofensywnego.  Nieusunięcie linii zagrażającej jest traktowane jako błąd. W innym wypadku traktowana będzie jako przeciwnatarcie pchnięciem wyprzedzającym. Postawa włoska nie jest linią!

 

  • rozstrzygnięcie działań mocno ofensywnych – jest to działanie, gdzie występują gwałtowne rzuty na przeciwnika cofającego się tzw. „berserk”. Rozpatrywane jest zawsze jako trafienie równoczesne.
  • trafienie równoczesne – w wyniku trafienia równoczesnego (natarcie/odpowiedź/przeciwodpowiedź w tym samym tempie szermierczym) następuje powtórzenie działania.

 

komentarz: Przy trafieniu równoczesnym obie ze stron wystartowały w tym samym tempie szermierczym, w tym samym czasie. żadna ze stron nie popełniła błędu zaniechała obrony.

 

  • Działania obopólne lewakiem

 

komentarz: Trafienie obopólne lewakami jest konsekwencją wejścia w bliski kontakt. W walce na rapier z lewakiem gwałtowne skrócenie dystansu i trafienie się równoczesne lewakami jest uważane za błąd. Skutek jest taki sam jak przy trafieniu obopólnym przy szpadzie.

Załącznik 3

Zasady dotyczące Sędziowania.

  1. Sędziowie liniowi to osoby wskazane przez sędziego głównego przed lub w trakcie zawodów. Pomagają mu rozstrzygać trafienia oraz w czuwaniu nad przebiegiem walki. Do ich zadań nalezy:
    1. Wskazanie trafienia poprzez wskazanie 1 chorągiewką osoby która była trafiona. Sędziowie wskazują tą chorągiweką, po której stronie stoi osoba trafiona (zawodnik trafiony jest po prawej stronie sędziego liniowego, więc wskaże w jego stronę prawą chorągiewkę)
    2. Pewność o braku trafienia sygnalizuje się jako uniesienie ręki z chorągiewką po stronie po której jest zawodnik nie trafiony (zawodnik po prawej stronie zadał trafienie, nie otrzymując żadnego innego trafienia – sędzia liniowy unosi prawą rękę nad głowę i lewą wskazuje w stronę zawodnika trafionego).
    3. Niepewność trafienia po danej stronie sygnalizuje się poprzez opuszczenie ręki z chorągiewką (np. zawodnik po prawej trafił drugiego walczącego, niemniej był obrócony tyłem do sędziego liniowego tak, że nie był w stanie zobaczyć, czy dostał trafienie np. w linii wewnętrznej czy wykonał unik, więc liniowy unosi lewą chorągiewkę w stronę zawodnika trafionego i opuszcza chorągiewkę z prawej strony)
    4. Trafienie obopólne  – wskazanie chorągiewkami w stronę obydwu zawodników (ręce rozłożone w kształt litery T):
      1. sędziowie liniowi nie rozstrzygają kolejności trafień w przypadku sytuacji trafienia obopólnego (z różnicą czasu).
      2. Sędziowie liniowi mają obowiązek sygnalizować każde trafienie do komendy “STOP”, nawet jeśli były wykonane trafienia ze znaczną różnicą tempa szermierczego.
    5. Przy braku trafienia obydwu stron sędzia unosi obydwie chorągiewki nad głowę
    6. Gdy sędzia liniowy nie był pewny trafień obydwu walczących – obydwie chorągiewki są opuszczone.
  2. Sędzia główny – Obserwuje przebieg walki i jego głównym celem jest rozstrzygnięcie kto był w natarciu, kto wykonywał przeciwnatarcie etc. Jeśli jest pewny trafień – wskazuje też trafienia, ale w głównej mierze polega na wskazaniach sędziów liniowych. Ma ostateczne zdanie o przebiegu walki.